Όταν μια μπάντα σε καλεί στο release party της, δεν μπορείς να πεις όχι. Θέλεις να είσαι μέρος αυτής της γιορτής. Θέλεις να δεις τα χαμόγελα αυτών των παιδιών, που κοπίασαν για να βγάλουν το νέο τους πόνημα.
Δεν θα ασχοληθώ με τη πανδημία, δεν θα επισκιάζει συνέχεια τα πάντα στις ζωές μας. Τα φώτα θα πέσουν πάνω στους Illusory και στο πάρτι που έκαναν για το νέο τους άλμπουμ “Crimson Wreath” στο Crow Live Stage.
Όλοι όσοι αγαπούν τη μπάντα ήταν εκεί για να χαρούν με τη χαρά τους. Και ήταν πολλοί! Μπαίνοντας στο χώρο, το βλέμμα έπεσε στη σκηνή και το «τρίπτυχο» των πλήκτρων. Δεν είχαν αναφέρει τίποτα για live στο δελτίο Τύπου. Όμορφη έκπληξη και μετά από τόσο καιρό και εμείς και εκείνοι διψούσαμε για ζωντανή εμφάνιση. Ξέρω, έγιναν κάποιες συναυλίες, αλλά, ρε παιδιά, πείτε μου, όσοι πήγατε, πως δεν νοιώσατε σαν τους παππούδες σας, καθισμένοι στις καρέκλες ή στα στασίδια. Πέστε μου πώς μπορεί το live να ήταν υπερτέλειο, αλλά εσείς βγαίνοντας από αυτό δεν νοιώσατε όπως προ πανδημίας. Η μουσική που ακούμε δεν είναι του καναπέ, δεν είναι της τάβλας, της καρέκλας. Είναι η ελευθερία της κίνησης, της βούλησης, του headbanging και πολλών άλλων.
Το άλμπουμ των Illusory είναι από τα καλύτερα άλμπουμ αυτής της χρονιάς και η υπερπαραγωγή του βίντεο δείχνει ότι τα παιδιά δεν αφήνουν τίποτα στη τύχη. Έχουν «ματώσει», όπως όλες οι ελληνικές μπάντες, να τα λέμε και αυτά, κάνοντας σταθερά βήματα προς την κορυφή.
Αυτό το party ήταν και μια συνάντηση φίλων, ανθρώπων που τους έλειψε όλη αυτή η «φασαρία» που ακούει στο όνομα metal.
Δεν κράταγα ρολόι, αλλά γύρω στις ένδεκα η μπάντα ανέβηκε στη σκηνή και εναπόθεσε στα αυτιά και τα μάτια μας τέσσερα από τα τραγούδια του άλμπουμ.
Ξεκίνησαν με το “Besetting Sins”, συνέχισαν με το “Immortal Νο” και μια ακόμα έκπληξη μας περίμενε στο “Ashes To Dust”, αφού λίγο μετά από τη στιγμή που ξεκίνησε, ένας μυστηριώδης κύριος περπάτησε ανάμεσά μας και ανέβηκε στη σκηνή να απαγγείλει Όμηρο. Δεν ήταν άλλος από τον κύριο Γρηγόρη Βαλτινό, που άφησε άφωνο το κοινό. Επική η εμφάνιση του καταξιωμένου ηθοποιού δίπλα στη μπάντα. Όσο και αν έλεγε στις συνεντεύξεις ότι δεν είχε καμία σχέση με το αντικείμενο, εμείς τον νοιώσαμε δικό μας. Είμαι πολύ χαρούμενος που βίωσα αυτό το τραγούδι ζωντανά και σε όλο του το μεγαλείο. Τελευταίο τραγούδι (νομίζαμε) ήταν το “All Blood Red”. Ένα ακόμα διαμαντάκι που έγινε τροφή για σχόλια για τους υπέροχους στίχους και τη μουσική του.
Η μπάντα είχε γιορτάσει με τον μοναδικό, δικό της τρόπο, μια εξαιρετική κυκλοφορία. Ήταν όλοι υπέροχοι, έπαιξαν σαν να μην υπάρχει αύριο, άλλωστε σε όλους μας είχε λείψει αυτή η μουσική επαφή.
Συνέχεια είχαν οι αναμνηστικές φωτογραφίες με συντελεστές και φίλους της μπάντας και τα παιδιά κατέβηκαν να πάρουν μια ανάσα πριν… ανέβουν ξανά. Τα πιέσαμε αλλά όχι πολύ… Επέλεξαν να κλείσουν τη βραδιά με τα “A Poem I Couldn't Rhyme”, “S.T. Forsaken” και “Crimson Wreath”. To party συνεχίστηκε φυσικά μέχρι τις πρωινές ώρες, αφού κανένας μετά από τέτοια ευφορία δεν ήθελε να γυρίσει σπίτι.
Illusory, καλοτάξιδο και πάλι και την επόμενη φορά σε full set, παρακαλώ.
Καλό Χειμώνα, γεμάτο συναυλιακές δυνατές στιγμές!
Chris Mouskos
Ευχαριστούμε την Εβελίνα Γερακίτη για τις φωτογραφίες.
Black Velvet Radio
